Ancient remains are considered very valuable artefacts, as they allow for the study of ancient cultures, phylogeny, evolution and the reconstruction of demographic history. To obtain all the information contained within remains, the investigation of such samples requires the expertise and various techniques from multiple fields of study. The present review focuses on the molecular biology and radiographic approaches used to identify ancient samples. Studies of ancient remains face various limitations; for example, the quality and quantity of the ancient samples can affect the difficulty of the investigations. Due to these limitations, new sophisticated techniques are being introduced to replace the earlier conventional techniques. A search was conducted using PubMed, Scopus, Science Direct and Science Finder to provide a new and timely review on the molecular mitochondrial DNA and radiographic analysis for human archaeology identification. The present review has determined that molecular biological approaches are very accurate and useful for the use in the ancestral determination of incomplete specimens, whereas observations of the dental pulp chamber are suitable for age at death estimations in both adults and children. However, these techniques are expensive and require expert personnel. Therefore, conventional approaches remain the favourite methods of most institutions, especially in Asia.
Penyerapan akar gigi apeks luaran (PAAL) adalah salah satu kesan negatif semasa rawatan ortodontik selain daripada gigi
yang mengalami trauma. Objektif kajian ini adalah untuk melihat hubungan antara sejarah trauma dan kejadian PAAL serta
membandingkan tahap keterukan PAAL antara gigi trauma dan tanpa trauma selepas enam dan 12 bulan rawatan ortodontik.
Sampel kajian merupakan gigi insisor tengah maksila daripada 23 subjek (8 lelaki dan 15 wanita berumur 12 hingga 26
tahun) dengan 19 mempunyai trauma (tanpa penyerapan akar gigi) dan 27 tanpa trauma. Rawatan ortodontik dilakukan
dengan menggunakan dawai arkus NiTi 0.014”, 0.018” dan 0.018” × 0.025” pada enam bulan pertama. Selepas enam
bulan, rawatan ortodontik diteruskan dengan menggunakan dawai arkus keluli tahan karat saiz 0.019” × 0.025” sehingga
rawatan ortodontik mencapai satu tahun. PAAL gigi diukur melalui imej tomografi berkomputer pancaran-kon (CBCT) yang
diambil sebelum (X0
), selepas enam bulan (X6
) dan selepas 12 bulan (X12) rawatan ortodontik. Penyerapan akar dikira
dengan menolak panjang gigi pada X6
dan X12 dengan panjang gigi pada X0
. Kejadian PAAL dalam kumpulan trauma dan
tanpa trauma masing-masing adalah 89.5% dan 77.8% (penyerapan akar rendah dari 2 mm) selepas enam bulan rawatan
ortodontik. Selepas 12 bulan rawatan ortodontik, semua gigi menunjukkan PAAL. Kejadian PAAL antara gigi trauma dan
tanpa trauma tidak menunjukkan perbezaan yang signifikan (p>0.05). Dalam kajian ini, gigi yang mengalami trauma serta
tanpa trauma membentuk PAAL pada kadar yang sama selepas enam dan 12 bulan rawatan orthodontik. Oleh itu, adalah
selamat untuk melakukan rawatan ortodontik kepada pesakit yang mempunyai sejarah trauma pada gigi.